Slovenski grad Beograd

Krajem VI veka grad biva srušen pod naletom Avara i Slovena, nestaje njegovo staro ime Singidunum, a njegovo slovensko ime Beli grad, odnosno, Beograd se prvi put pominje tek u devetom veku (878. godine) u pismu Pape Jovana VIII Borisu Bugarskom. 

Otad mu to ime, svaki na svom jeziku, daju svi narodi koji dolaze u vezu sa Beogradom.

Od devetog do početka prve polovine petnaestog veka, vladali su naizmenično u Beogradu: Bugari, Vizantija, Mađari, a nisu ga mimoišli ni krstaški ratnici na svojim velikim pohodima u jedanaestom i dvanaestom veku.

Mađarski kralj Stevan II preuzeo je od Vizantije Beograd 1124. godine, porušio njegove bedeme i tim materijalom podigao grad Zemun. Ali, Vizantinci su ponovo osvojili Beograd, porušili Zemun, povratili materijal stare Beogradske tvrđave i podigli je ponovo posle trideset godina.

1284. godine Beograd, od mađarskog kralja Ladislava IV, dobija srpski kralj Dragutin, Ladislavov zet i vazal, i u gradu gradi sebi dvor.

Posle smrti kralja Dragutina, Mađari ponovo vladaju Beogardom, ali 1402. godine grad dolazi u ruke sina kneza Lazara, despota Stefana Lazarevića i postaje prestonica srednjevekovne Srbije. Beograd doživljava procvat u oblasti privrede, kulture i religije, i dobija: Mitropolitsku crkvu, novu tvrđavu, despotov dvorac i biblioteku.

No, taj prosperitet nije dugo trajao, jer čurađ Branković predaje grad Mađarima, nakon čega počinje vreme stogodišnje ugarske vladavine.